Późna jesień to nie tylko czas „burzy” kolorów w lesie ale również czas kiedy owady szukają miejsca gdzie spędzą zimowy okres. Leśnicy w całej Polsce, w tym okresie, ruszają w konkretne miejsca w lesie aby jak typowy poszukiwacz skarbów szukać nie złota ale różnych form zimujących szkodników pierwotnych sosny.

Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny służą do oceny zagrożenia drzewostanów sosnowych przez szkodniki liściożerne, głównie takich gatunków, jak: strzygonia choinówka, poproch cetyniak, siwiotek borowiec (gatunki te zimują w stadium poczwarki w ściółce pod okapem drzewostanu), barczatka sosnówka (zimuje gąsienica), osnuja gwiaździsta (zimuje larwa bez oprzędu) oraz gatunków z rodziny borecznikowatych (zimują larwy w oprzędach – kokonach).

W szyi korzeniowej sosny kokony gromadnie sporządza borecznik sosnowiec oraz borecznik jasnobrzuchy. Strefę najbliższą pnia drzewa preferują gąsienice barczatki sosnówki. W strefie środkowej znajduje się więcej poczwarek: strzygoni choinówki, poprocha cetyniaka, siwiotka borowca oraz kokonów innych gatunków boreczników. W strefie najbardziej oddalonej od pnia drzewa można znaleźć więcej larw osnui gwiaździstej, zwłaszcza w początkowej fazie jej gradacji (larwy osnui przebywają także w glebie mineralnej) oraz kokonów niektórych gatunków boreczników, jak borecznika zielonożółtego, koncentrującego się głównie w mchu w miejscach naświetlonych.